«Το σημείο της επιθυμίας και το σημείο του άγχους συμπίπτουν εδώ», στο οπτικό πεδίο, σύμφωνα με τον Λακάν[2] Πώς εφαρμόζεται αυτό σε έναν κόσμο ξαφνικά άδειο από ομοίους, όπου τόποι που ήταν κάποτε γεμάτοι με το αντικείμενο βλέμμα βρίσκονται ξαφνικά να είναι άδειοι;

 

 

 

 

 

[1] παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στα αγγλικά, κατά τη διάρκεια της καραντίνας για τον κορωνοϊό, στο Lacanian Review Online στις 3 Απριλίου 2020 με τίτλο: “Sitting Ducks or Praying Mantises”, COVID-19/2020 #35. Μεταφράζω στα ελληνικά σαν εύκολο στόχο την αγγλική λαϊκή έκφραση sittingduck. Η μάντισσα, Praying Mantis, είναι ο προσευχόμενος μάντης άλλως το αλογάκι της Παναγιάς.

 

[2] Jacques Lacan, “Anxiety. Book X” , Polity p 242