Στο “Σημείωμα προς τους Ιταλούς” ο Λακάν προτείνει στον λεγόμενο ιταλικό τρίποδα, την ιταλική ομάδα του, “να χρίσει μέλη της εκείνους που θα αιτούνται την είσοδό τους βάσει της αρχής του περάσματος”. Τους προτείνει δηλαδή τη δοκιμασία που μπορεί να οδηγήσει στην επαλήθευση ότι “υπάρχει αναλυτής”. Υπάρχει αναλυτής μόνο εφόσον μια ορισμένη επιθυμία του έχει έρθει. Αυτή είναι η συνθήκη “της οποίας, μέσα από κάποια πλευρά των περιπετειών του, ο αναλυτής οφείλει να φέρει το σημάδι”.
Η επιθυμία του αναλυτή είναι μια επιθυμία γνώσης.
Ο Λακάν αντιπαραθέτει στην ανθρωπότητα, “η οποία ορίζεται από την ευτυχία”, τον αναλυτή που επιθυμεί τη γνώση με τίμημα να είναι το απόβλητο της ανθρωπότητας καθώς εκείνη δεν την επιθυμεί αυτή τη γνώση. Ο Ζακ-Αλέν Μιλέρ στο μάθημά του “Το Συμπόσιο των αναλυτών”, μια από τις παραδόσεις του οποίου μεταφράσαμε στον παρόντα τόμο, μας έδειξε πως το ιστορικό μοντέλο αυτής της πρωτόγνωρης επιθυμίας του ψυχαναλυτή δεν είναι για τον Λακάν ούτε η επιθυμία της επιστημονικής γνώσης ούτε η επιθυμία ενός ορισμένου ανθρωπισμού που δεν θέλει να ξέρει. Πρόκειται για την αλληλεπίδραση των δύο. […]
(Από τον πρόλογο της έκδοσης)
