ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΦΡΟΫΔΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ
Ακαδημία Κλινικών ΣΠουδών της Αθήνας
Λακανικός Προσανατολισμός
Περίοδος διδασκαλίας 2020 - 2021
Σωματικές επιπτώσεις
της ψυχαναλυτικής μεταβίβασης
«Του χρειάστηκε [στον Άνθρωπο με τα ποντίκια] να περάσει από την οδυνηρή οδό της μεταβίβασης... Έφτασε έτσι να με καθυβρίζει στους συνειρμούς του με τον πλέον χυδαίο τρόπο ενώ συνειδητά με σεβόταν τα μέγιστα. Η συμπεριφορά του καθώς βωμολοχούσε ήταν η συμπεριφορά ενός απελπισμένου: Πώς αντέχετε, κύριε Καθηγητά, έλεγε, να δέχεστε να σας βρίζει ο άθλιος τύπος που είμαι; Πρέπει να με πετάξετε έξω. Όντας σε διέγερση μέσα στο δωμάτιο σα να φοβόταν μήπως τον χτυπήσουν ή ξαπλωμένος επάνω στο ντιβάνι, έπιανε το κεφάλι του με τα χέρια του»
Σ. Φρόυντ, Από την ανάλυση του Ανθρώπου με τα ποντίκια (1907)
«Όμως ακριβώς στο μέτρο που κάτι δείχνει να αναβαθμίζει αυτό το είδος αέναου γλιστρήματος, αυτό το διαλυτικό στοιχείο που φέρει από μόνος του μέσα στο υποκείμενο ο θρυμματισμός των σημαινόντων, μπορεί –αυτό το κάτι‒ να προσλαμβάνει αξία ενός προνομιούχου αντικειμένου το οποίο να σταματά αυτό το αέναο γλίστρημα. Ένα αντικείμενο μπορεί έτσι να πάρει σε σχέση με το υποκείμενο αυτήν την ουσιαστική αξία που συνιστά η θεμελιώδης φαντασίωση. Το ίδιο το υποκείμενο αναγνωρίζει εκεί τον εαυτό του ακινητοποιημένο ή, για να σας θυμίσω μια έννοια πιο οικεία, καθηλωμένο. Σε αυτήν την προνομιακή του λειτουργία το αποκαλούμε α. Και είναι στο μέτρο που το υποκείμενο ταυτίζεται με τη θεμελιώδη φαντασίωση που η επιθυμία ως τέτοια αποκτά συνεκτικότητα και μπορεί να καταδειχτεί.»
Ζ. Λακάν, 8ο Σεμινάριο, Η μεταβίβαση, 1η Μαρτίου 1961
«Καταρχάς, αν το ασυνείδητο δεν γνωρίζει το χρόνο, η λίμπιντο από τη μεριά της τον γνωρίζει. Κι όλος ο κόσμος ξέρει ότι η λίμπιντο γνωρίζει το χρόνο, δηλαδή υπάρχει μια χρονικότητα του έρωτα, στο επίπεδο της αγάπης, της επιθυμίας, της απόλαυσης. [...] [Ο αναλυτής] ενσαρκώνει στο παρόν και αφιερώνει την παρούσα ζωή του για να ενσαρκώσει την παρελθούσα εγγραφή του λόγου [του αναλυομένου]. [Αυτό] δεν είναι μια ιδέα -καταλαμβάνει το παρόν του αναλυτή ως ζωντανού σώματος.»
Ζ.-Α. Μιλέρ, Η ερωτική ουσία του χρόνου, στο Θεωρία της ψυχαναλυτικής θεραπείας
